İÇİMDEKİ UÇURUMLAR
Zaman sanki üstüne kapanıyor bir defter misali.
Her sayfası üst üste kapanıyor.
O kapandıkça içinde anılar kalıyor.
Üzerimize umutlarımızı kapatıyor sanki.
Mutlulukları kapatıp hüzünleri ortaya çıkarıyor.
Acıları çıkarıp sevinçleri içine hapsediyor.
Bir alacak verecek hesabı gibi.
Sayfa sayfa ilerliyor.
Ben sessizce yürüyorum insanlar arasında
Onlar habersizce mutluyken;
Ben içten içe onlar için gözyaşı döküyorum.
Gözlerimden kan damlıyor sanki.
Herkes kendim için ağlıyorum sanırken;
Ben gülümseyen gözlere bakarak onlara ağlıyorum.
Sanki içimde bir uçurum var.
Kendimi o uçurumun kıyısında hissediyorum.
Sonra içimdeki uçurumdan boşluğa bırakıyorum kendimi…
MOCCCO
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder